Untitled

EDUKACJA A MEDIA.





Dzisiejsza rzeczywistość stawia nas przed niewidzialnym typem środowisko wychowawczego. Mamy na myśli świat mediów, który kształtuje w dużej mierze jednostki społeczne.

Telewizja, komputer, video, internet, radio, gazety, tworzą niewidzialne wpływy, w które uwikłany jest współczesny człowiek. Zasypywany różnymi informacjami nie jest w stanie ich rejestrować, porządkować i wartościować. Media dostarczają określony pogląd rzeczywistości, wartości, model życia.

Wiele diagnoz socjologicznych i pedagogicznych pokazuje, że jednym z najsilniejszych czynników kształtujących podstawy, poglądy i system wartości dzieci są właśnie media. W obszarze tym zwróćmy szczegolną uwagę na szkodliwe efekty działania mediów.

Dzieci nie zawsze naśladują wyłącznie dobrych, pozytywnych bohaterów z bajek, komiksów, ale również i czarne charaktery. Tym samym uczą się jak popełniać przestępstwa i przejmują złe wartości moralne.

Telewizja może prowadzić do powiększenia się bierności, nieuspołecznieniania, braku twórczości. Nadmierne oglądanie telewizji przez małe dzieci zaburza rozwój mowy i zaburza wyobraźnię. Telewizja narusza więzi rodzinne i komunikację między członkami rodziny. Dziecko współczesne staje się niewolnikiem mediów. Medium to coś, co przenosi informacje pomiędzy nadawcą a odbiorcą. Jeżeli media przekazują informacje służące kształceniu ,wówczas zyskują miano mediów edukacyjnych. Media to są przedmioty, materiały, urządzenia przekazujące odbiorcom określone informacje ,komunikaty , poprzez słowa, dźwięki i obrazy, a także umożliwiające im wykonywanie określonych czynności intelektualnych i manualnych . Edukacja obejmuje zasięgiem ogół procesów , form, metod i środków działania ,których celem jest zmienianie i kształcenie ludzi ,przede wszystkim dzieci i młodzieży, stosownie do przyjętych w danym społeczeństwie celów edukacyjnych.
Wzrastająca rola mediów w szeroko pojętej edukacji ,a zwłaszcza ich oddziaływanie na kształtowanie postaw i edukację dzieci młodzieży zrodziły potrzebę budowania specjalnej nauki zajmującej się różnorodnymi pedagogicznymi aspektami mediów. Tematyką tą zajmuje się pedagogika mediów lub pedagogika medialna.
Powstaje więc pytanie: Jakie programy powinno oglądać dziecko? Uważam, że przede wszystkim dziecko powinno oglądać programy przeznaczone tylko dla niego począwszy od od dobranocek poprzez programy przyrodnicze, historyczne i geograficzne. Oczywiście wszytko zależy od rozwoju i wieku dziecka. Wiek określa przydatność programów ale także z wieku mogą wynikać zagrożenia dla młodziutkiego telewidza.

Istotnym elementem jest fakt, iż rodzic musi wiedzieć co jego pociecha ogląda. Musi być zorientowany, czy ogląda rzecz mu dostępną, bo jeśli telewizja ma być sojusznikiem w wychowaniu i edukacji, to trzeba uczyć korzystać jej jako wzoru, argumentu, tematu rozmowy.
Telewizja prezentuje różne gatunki sztuki: teatr, film, .recitale, relacjonuje sport. W żadnym jednak wypadku ich nie zastępuje. Jeśli to tylko możliwe, dziecko, powinno chodzić do kina i teatru. Przecież czymś innym jest oglądanie w domowym fotelu a czymś innym kontakt z aktorem teatrze czy film na dużym ekranie. Realny kontakt z aktorem przede wszytkim wzbogaca dziecko emocjonalnie, uczy przeżywać smutek, radość razem z bohaterem sztuki teatralnej. Film bezpośrednio nie dostarcza takich emocji, dziecko bardziej interesuje przekaz wizualny a nie treść.

Dzisiajsza dydaktyka i technologia kształcenia wykorzystują media jako istotny element nauki. Można stwierdzić żę media wpływają na rozwój dziecka poprzez trzy funkcje jakie pełnią w edukacji:
- funkcja poznawczo-kształcąca polega na tym, że media rozszerzają pole poznawcze uczących się przez udostępnieni im całej, rozległej rzeczywistości, rozwijając jednocześnie ich procesy percepcyjne, intelektualne i wykonawcze. Dziecko za pomocą mediów może oglądać np. autentyczne organizmy afrykańskie w ich naturalnym środowisku czy fragment rzeczywistości, które są niedostępne bezpośredniej obserwacji, gdyż w swej naturalnej postaci są zbyt małe lub zbyt duże;
- funkcja emocjonalno-motywacyjna jest silnie związana z funkcją poznawczo-kształcącą. Media dydaktyczne nie tylko wywołują silne przeżycia intelektualne, ale również wzruszenia, przeżycia emocjonalno-ekspresyjne, przez co rozbudzają zaangażowanie, zaciekawienie i zainteresowanie materiałem nauczania. Między emocjami a motywacją istnieje ścisły związek. Dlatego media, oddziałując na sferę emocjonalną człowieka, tym samym uruchamiają u niego określone procesy motywacyjne. Uczenie się bez należytych emocji i motywacji jest nieefektywne;
- funkcja interkomunikacyjna polega na tym, że niektóre media, np. oparte na technice komputerowej, rozwijane na bazie komputera, nie tylko przekazują komunikaty, ale również umożliwiają wzajemne komunikowanie się, prowadzenie dialogu, co dotychczas było atrybutem jedynie ludzi.
Podsumowując telewizja dostarzca wielu pożytecznych informacji a więc nie należy dziecku zabraniać oglądania ciekawych programów. Należy jednak pamiętać o dozowaniu informacji, kontrolowaniu jakie programy ogląda nasza pociecha i ile czasu spędza przed środkami przekazu.